La Entjera Kreo
Mallumo. Silento. Malpleno.
Ekiru kun unuopa punkto.
Absoluta blanka, ĝi pendas senmoviga, sen briletanta.
Dilatiĝu…
La punkto ŝvelas, tordiĝas, kaj
Eksplodas galaksion da multecoloraj steloj
Kiuj preter kuregas freneze, flueganta kaj pulsanta dum turniĝas,
Poste malrapidiĝas.
Nun pli kviete, planedo aliras,
Blu-verda sfero girlandita en nebuleto;
Kvankam alinacia estas sia perfekteco,
Tamen estas tremige konata.
Malsupreniranta, la nuboj disiĝas
Malkaŝanta riŝa panoramo:
Rokaj altaĵoj iĝas sukaj arbaregoj kiuj deklinas milde
Al brilegoj maroj, kaj la koralaj profundoj malsupre.
Sur la grundo, la vidaĵo diversigas;
Strangaj estaĵoj moviĝas; grandaj skvamaj tripieduloj
Paŝas inter la dornaj arboj kun esplorantaj okuloj,
Dum etaj flugilaj konkoj zumas kaj ŝvebas
Super ŝaŭmenta rivereto,
Interne kies malvarmeta trankvileco
Miriadaj protozooj flirtas kaj turniĝas;
Ankoraŭ pli malgranda, la akvo mem dancas,
Ĥaoso da nemateriaj partikuloj.
La vizio malaperas.
Sed la ciferoj kiuj kreis sin
Restas en silenta limbo.
Mirinda, ke el du blankaĵaj ciferoj
Tia grandiozo povas naskiĝi.
Reuben Thomas
Winchester, 28th January 1992
This document was translated from LATEX by HEVEA.
Last updated 2019/10/28